Τέλος εποχής για την Ευρώπη…

Δύο μεγάλοι πόλεμοι. Εκατομμύρια νεκροί. Η ανθρώπινη φύση στη χειρότερη εκδοχή της, όπως άλλωστε κάθε φορά σε κάθε πόλεμο. Η Ευρώπη χρειάστηκε πολύ κόπο για να γιατρέψει τις πληγές της και να μπορέσει να προχωρήσει. Τα κατάφερε. Το καλύτερο φάρμακο φαίνεται ότι ήταν η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακα και Χάλυβα (1952) ως κύριο αποτέλεσμα της Διακήρυξης του Σουμάν (1950). Η οριστική μορφή του εγχειρήματος, με την ολοένα αυξανόμενη σε κράτη μέλη Ευρωπαϊκή Ενωση, πρόσφερε στους πολίτες μάλλον ιδανικές συνθήκες διαβίωσης σε όλα τα επίπεδα. Κάπως έτσι η Ευρώπη έγινε, πιστεύουμε, ο καλύτερος τόπος για να ζεις. Ωστόσο, οι συνθήκες άλλαξαν και η εποχή της χαρούμενης ευημερίας τελείωσε, τουλάχιστον για το ορατό μέλλον. Η έξαρση των τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες και δυστυχώς η προβλεπόμενη συνέχειά τους απαιτούν νέο σχεδιασμό και άμεση αντίδραση. Οι νεοτρομοκράτες υποτίθεται ότι ενεργούν στο όνομα του Αλλάχ επικαλούμενοι τις εντολές της θρησκείας του Ισλάμ. Μέγα λάθος.

Οικειοποιούνται τη θρησκεία του Ισλάμ, όπως με την ίδια άνεση θα υιοθετούσαν το προσωπείο του ακροαριστερού ή ακροδεξιού ένοπλου εξτρεμισμού σε άλλες περιόδους. Πιθανότατα, οι ψυχοπαθολογικές αυτές περιπτώσεις πιστεύουμε ότι βρίσκονται σε σύγκρουση με τους μουσουλμάνους των τοπικών τζαμιών και τους αντίστοιχους ιμάμηδες. Το ψυχολογικό προφίλ τους τεκμηριώνει την αντίθεση με οποιαδήποτε θρησκευτική ηγεσία και τον καθημερινό ισλαμικό τρόπο ζωής. Επιτίθενται πια και σε ομόθρησκούς τους χωρίς ενδοιασμούς, σκοτώνοντας μουσουλμάνους σε ισλαμικές χώρες.

Γεγονός είναι ότι ένας μικρός πόλεμος διεξάγεται σε ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά οι ευρωπαϊκές δυνάμεις δεν επιτίθενται από κεκτημένη αδράνεια. Οι πόροι και η τεχνολογία για την πρόβλεψη και καταστολή τέτοιων επιθέσεων είναι διαθέσιμα. Προϋποτίθεται όμως η απόλυτη συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών σε όλα τα επίπεδα· αυτή είναι μια ευκαιρία να λειτουργήσουν ως πραγματική συνομοσπονδία καθώς το συμφέρον είναι κοινό. Μεταξύ άλλων, μπορούν οι πολίτες να ανεχθούν την παρουσία στρατού στους δρόμους, στα δημόσια κτίρια και όπου αλλού, ώστε να απελευθερωθούν αστυνομικές δυνάμεις για τον έλεγχο και την αντιμετώπιση των νεοτρομοκρατών, καθώς το υλικό προς επεξεργασία είναι πράγματι τεράστιο; Οι τηλεπικοινωνίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντέχουν αυστηρότερους ελέγχους; Γίνεται αποδεκτή η εντατικοποίηση των ελέγχων, ώστε να μην μπορεί ένας φυγάς να διασχίσει άνετα 1.500 χλμ. στην καρδιά της Ευρώπης; Ισως ο Μεγάλος Αδελφός γίνεται πραγματικά πολύ μεγάλος. Ισως τα Δικαιώματα του Ανθρώπου δέχονται επίθεση. Ομως πρέπει να καταλάβουμε ότι διεξάγεται ένας μικρός πόλεμος και οφείλουμε ακόμη μία φορά να πολεμήσουμε για ό,τι αγαπάμε, για ό,τι μας κάνει Ευρωπαίους και πολίτες του σύγχρονου κόσμου…

* Ο κ. Μ. Μαριόρας είναι επίκουρος καθηγητής Ιστορίας Θρησκευμάτων, Τμήμα Θεολογίας ΕΚΠΑ.

Έντυπη