Ο πρώτος βρετανός επίτροπος κατά της δουλείας προειδοποίησε ότι πολύ λίγα από τα θύματα έχουν ταυτοποιηθεί μέχρι τώρα, ενώ υποστήριξε πως για εκείνα που είναι ταυτοποιημένα, η υποστήριξή τους είναι ηθικά απαράδεκτη.
Ο Κέβιν Χάιλαντ τόνισε πως το δουλεμπόριο της ανθρώπινης δυστυχίας, λαμβάνει χώρα σε ολόκληρη τη Βρετανία σε εκτεταμένη κλίμακα και πως λίγοι μόνο από τους δουλεμπόρους έχουν συλληφθεί.
Κατά την δημοσίευση του στρατηγικού πλάνου για την αντιμετώπιση της σύγχρονης δουλείας, ο πρώην ερευνητής της Μητροπολιτικής αστυνομίας είπε πως
«είναι απαραίτητες οι βελτιώσεις στην ταυτοποίηση και στην υποστήριξη των θυμάτων. Ελάχιστα θύματα της σύγχρονης δουλείας στη Μεγάλη Βρετανία λαμβάνουν σήμερα κατάλληλη αντιμετώπιση» δήλωσε. «Ηθικά αυτό είναι απαράδεκτο».
Αδυνατεί το “σύστημα” να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις
Ο Χάιλαντ διορίστηκε στο ρόλο αυτό, τον Νοέμβριο, προκειμένου να ενισχύσει την κυβέρνηση στον πόλεμο κατά της σύγχρονης δουλείας. Έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει για την έκταση του προβλήματος. Τον Μάιο έκανε λόγο για σενάρια τύπου «Όλιβερ Τουίστ» που λαμβάνουν χώρα στους δρόμους της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς παιδιά δρουν ως «πορτοφολάδες» διαρρήκτες αλλά και ικέτες.
Σύμφωνα με την τελευταία του αξιολόγηση, ο επίτροπος συμπέρανε πως «η σύγχρονη δουλεία υπάρχει σε μεγάλη έκταση διαφορετικών μορφών βίας, συμπεριλαμβανομένης της καταναγκαστικής εργασίας, της παιδικής δουλειάς, τον γάμο διά της βίας, αλλά και την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Τόνισε πως «είναι σημαντικό να γίνουν προσπάθειες ώστε να ταυτοποιούνται τα πιθανά θύματα.»
Το Υπουργείο Εσωτερικών της Βρετανίας εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 13.000 πιθανά θύματα σύγχρονης δουλείας. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο μόνο, 2340 άνθρωποι απευθύνθηκαν στον κρατικό μηχανισμό -ένα πλαίσιο που δημιουργήθηκε για την ταυτοποίηση των θυμάτων, αλλά και για την διαβεβαίωση ότι θα λαμβάνουν την κατάλληλη υποστήριξη.
«Παρά το γεγονός ότι έχει υπάρξει συστηματική και συνεχής αύξηση του αριθμού των πιθανών θυμάτων που ταυτοποιούνται, από τότε που συστήθηκε ο κρατικός μηχανισμός το 2009, σημαντικός αριθμός των θυμάτων δεν ταυτοποιούνται, συνεπώς παραμένουνε απροστάτευτα μέσα σε καταστάσεις βίας και εκμετάλλευσης» όπως τονίζει η έκθεση του Χάιλαντ.
«Επιπλέον ισχυρισμοί ότι η σύγχρονη δουλεία αποτελεί ένα μυστικό έγκλημα δεν μπορούν πλέον να γίνουν αποδεκτοί. Είμαι αποφασισμένος να διασφαλίσω ότι οι μηχανισμοί θα χρησιμοποιηθούν στην ταυτοποίηση, στην καταγραφή, στην αρχειοθέτηση, αλλά και στη διερεύνηση εγκλημάτων με τέτοιο τρόπο που θα διασφαλίζει την απόλυτη εχεμύθεια, ώστε να μην προκύψουν διαρροές.»
Η αναφορά κάνει επίσης λόγο για βελτίωση της ανταπόκρισης των αρχών ασφαλείας αλλά και του δικαστικού συστήματος. Το 2014-2015 το δικαστικό σύστημα χαρακτήρισε 187 υποθέσεις ως κακουργήματα σωματεμπορίας, εκ των οποίων 130 υποθέσεις οδήγησαν σε καταδίκη. Τον προηγούμενο χρόνο υπήρξαν 39 καταδίκες για δουλεία και δουλεμπορία ως βασική κατηγορία.
Ο Χάιλαντ τόνισε πως «στην παρούσα φάση ελάχιστα είναι τα εγκλήματα δουλεμπορίας που καταγράφονται από την αστυνομία και τις διωκτικές αρχές, ενώ ακόμη λιγότεροι είναι οι σύγχρονοι δουλέμποροι, οι οποίοι συλλαμβάνονται και καταδικάζονται. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει.»
Ένας δειγματοληπτικός έλεγχος για τα εγκλήματα σύγχρονης δουλείας στο σύνολο των αστυνομικών διευθύνσεων σε Αγγλία και Ουαλία αποκάλυψε πως ακόμη και όταν τα θύματα έχουν ταυτοποιηθεί, υπάρχουν κενά στις υποθέσεις, οι οποίες καταγράφονται με λανθασμένο τρόπο και έτσι δεν ερευνώνται.
«Η αποτυχία καταγραφής κατηγοριών σύγχρονης δουλείας σημαίνει ότι οι έρευνες δεν ξεκινούν» τόνισε ο επίτροπος. Αυτό έχεις αποτέλεσμα να προκύπτουν λιγότερες καταδίκες καθώς δημιουργεί ένα περιβάλλον στο οποίο οι εγκληματίες μπορούν πολύ συχνά να επιχειρούν, χωρίς να διώκονται.Θα είναι ελεύθεροι να εκμεταλλεύονται άλλα θύματα, να τα θέτουν υπό τον έλεγχό τους, ενώ είναι πολύ πιθανό να συνεχίσουν να βρίσκουν και άλλα ευάλωτα προς εκμετάλλευση άτομα.”
Οι δεσμεύσεις που θέτει το στρατηγικό πλάνο περιλαμβάνουν την ανάπτυξη υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης των διωκτικών αρχών, τον προσδιορισμό καλύτερης τακτικής αντιμετώπισης των θυμάτων, αλλά και ανάπτυξη διαφόρων σχεδίων αποτροπής στις χώρες προέλευσης.
