Πώς μπορεί μια χώρα που τελεί εγκλήματα πολέμου να προστατέψει το διεθνές δίκαιο;

Άρθρο του Πρέσβη του Κράτους της Παλαιστίνης κ. Marwan Toubassi

Ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, κ. Marwan Emile Toubassi

Ο Πρέσβης του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, κ. Marwan Emile Toubassi

Διαδραματίστηκε στους κόλπους του ΟΗΕ ένα ανεξήγητο γεγονός, η υποψηφιότητα του Ισραήλ ύστερα από πρόταση κάποιων χωρών για να αναλάβει την προεδρία της έκτης επιτροπής (αντιτρομοκρατική επιτροπή) όπου κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων, ένα γεγονός άνευ προηγουμένου- πώς ερμηνεύεται, ποια είναι τα κίνητρα να προτείνουν μια χώρα που ασκεί οργανωμένη κρατική τρομοκρατία, όχι μόνο εναντίον του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και εναντίον άλλων λαών στην περιοχή, και αυτό χρονολογείται από τότε που ιδρύθηκε από το κράτος στα ερείπια ενός άλλου λαού, αυτό που ονομάζεται (Νάκμπα), όταν εκδιώχθηκαν 750,000 Παλαιστίνιοι από τις πόλεις και τα χωριά τους, από τα πατρικά εδάφη τους στην Παλαιστίνη, σε άλλους τόπους εξορίας, όταν καταστράφηκαν περισσότερα από 420 χωριά και κοινότητες, όταν διαπράχθηκαν πραγματικές γενοκτονίες που κόστισαν τη ζωή χιλιάδων Παλαιστινίων το 1948.

Ας υποθέσουμε ότι η ίδρυση του Ισραηλινού κράτους τότε και η διεθνής αναγνώριση του ήταν ως εφαρμογή της απόφασης 181 του ΟΗΕ που προέβλεπε την ύπαρξη δύο κρατών για τους δύο λαούς, και όμως αντί να εφαρμοστεί μέρος αυτής της απόφασης που αφορά το κράτος της Παλαιστίνης, αυτό το παραβατικό κράτος διέπραξε άλλες παραβιάσεις, κατέλαβε τα υπόλοιπα εδάφη της Παλαιστίνης και άλλα αραβικά εδάφη το 1967.

Το κράτος του Ισραήλ εξακολουθεί να ασκεί την οργανωμένη κρατική τρομοκρατία, με την συνεχιζόμενη κατοχή εδαφών που έπρεπε να αποτελέσουν τα εδάφη του κράτους της Παλαιστίνης, βάσει των αποφάσεων του ΟΗΕ, και δεδομένου την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους μη μέλους στα Ηνωμένα Έθνη με τα σύνορα της 4ης Ιουνίου του 1967.

Αυτό το κράτος που υπερψηφίστηκε ως προεδρεύον της Έκτης Επιτροπής, συμπεριφέρεται ως κράτος υπεράνω του Διεθνούς δικαίου, παραβιάζε καθημερινά την Διεθνή Νομιμότητα, με την κατοχή ξέων εδαφών, τον επεκτατικό εποικισμό, την ανέγερση του ρατσιστικού διαχωριστικού τοίχους, με τις δολοφονίες, τις καταστροφές, την δημογραφική αλλαγή, την προσάρτηση της Ιερουσαλήμ και την απαξίωση των αρχών του Διεθνούς δικαίου.

Επιπλέον με όλες τις παραβιάσεις των συνθηκών της Γενεύης, ειδικά της Τετάρτης Συμφωνίας που αφορά την προστασία του άμαχου πληθυσμού εν καιρώ πολέμου, τα δικαιώματα των αιχμαλώτων και τις συνθήκες κράτησης τους, την απαγόρευση μεταφοράς του πληθυσμού του στα κατεχόμενα εδάφη.

Η υπερψήφιση του Ισραηλινού κράτους για την προεδρία της προαναφερόμενης επιτροπής, όχι μόνο τον ενθαρρύνει να συνεχίζει και άλλο στην διάπραξη νέων εγκλημάτων και την εφαρμογή νέων τρόπων τρομοκρατίας, αλλά αποτελεί σαν αμοιβή που δεν συμβαδίζει με τις αρχές που υποτίθεται ότι προασπίζουν οι χώρες που το ψήφισαν, τις αρχές του διεθνούς Δικαίου και την προάσπισή τους.

Βράβευαν αυτό το κράτος αντί να τιμωρήσουν για να συμμορφωθεί και να τερματίσει την κατοχή και την καταπίεση ενός άλλου λαού που είναι ο Παλαιστινιακός λαός, ο οποίος οραματίζεται την ελευθερία και την ειρήνη, σύμφωνα με την αρχή του δικαιώματος των λαών στον καθορισμό του μέλλοντος τους και που προσβλέπει προς ένα μέλλον με ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών της περιοχής.

Αυτό το όνειρο που θα πραγματοποιηθεί όταν θα συνεχίζει να υπάρχει αληθινή δέσμευση της διεθνούς Κοινότητας για επίτευξη μιας δίκαιης λύσης για το λαό μου που προασπίζει τα νομικά και ιστορικά δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού στο πλαίσιο της λύσης των δύο κρατών, χωρίς τρομοκρατία, δολοφονίες και καταστροφές.

Αυτή η δέσμευση που συμβαδίζει με τις θέσεις των φίλων Ευρωπαϊκών χωρών κατά της κατοχής και του εποικισμού, αυτές οι χώρες με τις οποίες μας συνδέουν ιστορικές και βαθιές φιλικές σχέσεις.