Μελέτης Μελετόπουλος, Δρ.Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών
Με πρωτοβουλία της Γαλλίας, συγκροτείται ήδη πολεμικός συνασπισμός εναντίον των τζιχαντιστών, στον οποίον συμπεριλαμβάνονται και οι ΗΠΑ, και η Ρωσσία. Ζητήματα όπως η αναγνώριση της ρωσσικής επιρροής στην Ουκρανία ή η τύχη του Άσαντ, δεν θα εμποδίσουν την συμπόρευση της Δύσης με την Ρωσσία, διότι ο αντίπαλος είναι κοινός για όλους και εξαιρετικά επικίνδυνος. Ενώ και η συμπαράταξη των ΗΠΑ με τους Κούρδους και το Ιράν διευκολύνουν την εξίσωση.
Η Τουρκία τηρεί επαμφοτερίζουσα στάση. Αφ’ ενός εμφανίζεται ως υποστηρικτής των δυτικών στρατηγικών συμφερόντων, ώστε να διασφαλίζει γεωστρατηγική κάλυψη. Αφ’ ετέρου όμως ενισχύει εμμέσως το χαλιφάτο, ανεχόμενη διακίνηση ενεργειακών πόρων και εθελοντών, μέσω του εδάφους της. Κατά βάθος, η Τουρκία, που ήταν έδρα του χαλιφάτου από το 1615 έως το 1920, φιλοδοξεί να εμφανισθεί ως ηγέτης του ριζοσπαστικοποιμένου Ισλάμ, την στιγμή που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο στα πλαίσια του δυτικού κόσμου, όπου θα θεωρείται πάντα ξένη και τριτοκοσμική. Επομένως, η συγκρότηση αμερικανο-γαλλο-ρωσσικού συνασπισμού εναντίον των τζιχαντιστών στερεί την Τουρκία από τον διπλό ρόλο συμμάχου της Δύσης έναντι του Ισλάμ και αμύντορα του Ισλάμ έναντι της Δύσης.
Καταρρίπτοντας το ρωσσικό μαχητικό, η Τουρκία επιχείρησε να φέρει σε σύγκρουση την Ρωσσία με το ΝΑΤΟ. Κίνηση του Ερντογάν παράτολμη, που εκπηγάζει από υπερτίμηση του εαυτού του και υποτίμηση της Ρωσσίας (και των ΗΠΑ). Ο Πούτιν είναι ευφυής, δεν θα χτυπήσει άμεσα την Τουρκία ώστε να ενεργοποιηθεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ και να φέρει σε δύσκολη θέση τις ΗΠΑ. Ούτε βέβαια και ο Ομπάμα θέλει κάτι τέτοιο. Οι ΗΠΑ δεν θα θυσιάσουν την συνεργασία τους με την Ρωσσία χάριν της Τουρκίας, όπως δεν την θυσίασαν χάριν της Ουκρανίας.
ΗΠΑ και Ρωσσία θα συνεργασθούν τελικώς στενά εναντίον του χαλιφάτου και των συμμάχων του. Η Τουρκία έπαιξε εν ου παικτοίς, απώλεσε την εμπιστοσύνη τόσο της Ρωσσίας όσο και της Δύσης και θα υποστεί τις συνέπειες.
